اثر عصاره دانه انگور بر بهبود اختلالات حافظه و یادگیری ناشی از تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین در موش صحرایی

زمینه و هدف : آلزایمر یک بیماری مرتبط با سن است و با دمانس و کاهش نورون ها در مغز مشخص می شود. استرس اکسیداتیو مغز نقش مهمی در پیری و اختلالات نورودژنراتیو دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره دانه انگور بر بهبود اختلالات حافظه و یادگیری ناشی از تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین (stz) در موش صحرایی نر انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی 80 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه 16 تایی کنترل، شم، دریافت کننده stz، دریافت کننده عصاره دانه انگور (mg/kg 100، 30 روز، گاواژ) به علاوه stz و دریافت کننده stz به علاوه عصاره دانه انگور تقسیم شدند. حافظه حیوانات به وسیله تست های ماز آبی موریس، شاتل باکس و ماز t ارزیابی شد. یافته ها : تزریق stz به صورت داخل بطنی موجب تخریب حافظه حیوانات در تمامی تست ها گردید. تجویز عصاره دانه انگور قبل و بعد از تجویز داخل بطنی stz زمان رسیدن به سکوی مخفی در تست ماز آبی موریس را نسبت به گروه آلزایمری کاهش داد (p<0.05). همچنین زمان تاخیر ورود به محفظه تاریک در تست حافظه اجتنابی غیرفعال نسبت به گروه آلزایمری افزایش معنی داری نشان داد (p<0.05). به علاوه درصد انتخاب بازوی صحیح در تست ماز t در حیوانات دریافت کننده عصاره دانه انگور قبل و بعد از تجویز stz ، نسبت به گروه آلزایمری افزایش معنی داری نشان داد (p<0.05). نتیجه گیری : عصاره دانه انگور اثر مهمی در پیشگیری و بهبود اختلال حافظه ناشی از تزریق داخل بطنی stz دارد.